Randka z Niemcami

Finał Champions League to od zawsze dla każdego kibica najważniejsze spotkanie roku. Dla mnie to jednak coś jeszcze ważniejszego. Kojarzy mi się on z pierwszą randką.

Motyle w brzuchu na kilka godzin przed „godziną zero”, ciarki na całym ciele, rozrywające podniecenie, tysiące myśli w głowie, ale także pewność, że będą to najpiękniejsze chwile w życiu.

I tak w kółko. Rok, w rok. Nie możesz myśleć o niczym innym.

Ten finał był jednym z najlepszych w ostatniej dekadzie. Wspaniałe akcje, piękne podania, walka o każdą piłkę i wreszcie bramki, których zabraknąć w takim meczu nie mogło.

To było jak spotkanie z fascynującą dziewczyną, od której nie można oderwać wzroku. Nie ważne co dzieje się wokół, patrzysz tylko w jeden punkt.

Niestety wszystko skończyło się za szybko. Miała być dogrywka, nawet karne, ale nadzieje rozwiał Robben. Holender człapał jak zwykle po boisku przez większość spotkania i nie dawał drużynie kompletnie nic. Aż nadeszła 89 minuta i gol. Gol, który pozwolił Bawarczykom na uniesienie ponad głowy upragnionego pucharu.

Z jednej strony łzy, smutek i złość na samych siebie. Z drugiej: niepochamowana radość i poczucie spełnienia. Borussia grała dobrze, zasługiwała na choćby dogrywkę, ale futbol zawsze płata figle. Tym razem ofiarą żartu padli także Polacy…

Piłkarze w żółto-czarnych trykotach mogli obejść się tylko smakiem i popatrzeć na trofeum marzeń zgłaszając się do Platiniego po nagrodę pocieszenia.

Nawet nie próbuję wyobrazić sobie co działo się w ich głowach gdy widzieli Philippa Lahma, a później całą drużynę największego wroga cieszącego się z przejścia do annałów historii.

Teraz jednak czas na powrót do domu i przygotowanie się do następnego, myślę, że równie udanego, sezonu jak ten obecny.

Obserwuj @kczyzycki

Posted in: