Menadżerska mafia

Telenowela, o ładnie brzmiącym tytule, „Transfer Lewandowskiego” trwa w najlepsze już od kilku dobrych miesięcy.

Odcinek 23 – „Alex Ferguson zapisał nazwisko polskiej gwiazdy w notesie!”

Odcinek 56 – „Uli Hoeness przeznacza miliony ze szwajcarskiego konta na Lewandowskiego!”

Odcinek 88 – „Arturo Vidal zmuszony szukać nowego pracodawcy. Conte kupił Lewego!”

Odcinek 137 – „Robin strzeż się, nadchodzi Polski Golleador!”

Odcinek 194 – „Szejkowie sprzedają ziemie i zbierają na Lewandowskiego!”

Odcinek 213 – „Nie możesz pokonać wroga? Spraw by był Twoim przyjacielem. Lewy jednak na Bernabeu!”

Odcinek 367 – „Kucharski wyznaje Kuźniarowi. – To jednak będzie Bayern!”

Odcinek 459 – „Borussia walczy o swoją gwiazdę i blokuje transfer do największego wroga!”

Przyznam, że z początku sam czytałem te brednie, bo kto nie chciałby przeczytać o wielkich markach, które biją się o Polaka? Ale teraz, po kilku tysiącach artykułów i zaśmieceniu całego internetu tym gównem, odechciewa się nawet spojrzeć kątem oka na zbitek liter, które w ostateczności tworzą to nazwisko. Lewandowski.

Może i Lewy ma w sobie „to coś”. Może nadawałby się do Bayernu, czy Realu.

Ale jest ktoś, kto to wszystko, całą tą karierę, rozwala już teraz. Gdy jeszcze na dobre się nie rozpoczęła.

Cezary Kucharski.

Tak… Szanowny Pan Kucharski, bo chyba tak kazałby do siebie mówić. Polski piłkarz, reprezentant Polski, poseł na sejm VII kadencji i menadżer piłkarski, via wikipedia oczywiście.

Menadżer. Dumnie brzmi. Niby licencjonowany, ale licencję w naszym kraju zawsze zdobywał ten, który miał ją zdobyć. A, że ktoś taki jak Kucharski chciał ten papierek mieć i trochę się zabawić w agenta, to cel w końcu osiągnął.

Ciekawe czy potrafi wyliczyć kwotę ekwiwalentu za wyszkolenie…

Większość agentów w Polsce, bo wyjątki się zdarzają, to niezbyt ciekawe osoby. Czasem mam wrażenie, że gdyby to było dozwolone, działaliby jak mafia.

Dajmy na to taki Kucharski.

Podpisuje wszystko co się rusza, niezależnie czy ma 10, czy 30 lat. Czy jest człowiekiem, czy myszoskoczkiem. Byleby miał choć trochę talentu i można by na nim zarobić. Choćby w cyrku.

Gdy już upoluje sobie taką ofiarę, nie odpuści zanim nie dopnie swego. We wszystkim pomaga umiejętność wciskania kitu i kilka sejmowskich pensji, za które można zawodnika zaprosić do hotelu, kupić jakieś dobre jedzenie i zaprezentować swój nowiutki zegarek oraz sportowy wóz.

Później wystarczy już tylko rzucić kontrakt na stół, włożyć chłopakowi piórko w rękę i rzucić:

- Czas na podpis!

Większość nabiera się na śpiewkę o wielkiej karierze, wiecznej sławie, milionach na koncie i tabunie kobiet czekającym przed willą nad Lazurowym Wybrzeżem. Teraz jest łatwiej, bo wyszedł strzał życia, czyli ten niczemu winny, Lewandowski.

Są jednak tacy, którzy, ku wielkiemu zdziwieniu Pana Posła, odmawiają.

Nie wiem czy Szanowny Pan Kucharski zechce wysłuchać rady od zwykłego śmiertelnika, ale mam jedną.

Jest sposób żeby skuteczność wzrosła do 100%. Wystarczy podjechać samochodem po delikwenta pod siedzibę klubu, zakneblować mu usta, włożyć do bagażnika i wywieźć gdzieś w pola. Wtedy na pewno się zgodzi.

Po co bawić się w mafię, jeśli można nią być?

Obserwuj @kczyzycki

Posted in: