MOURINHO NAUCZYŁ KIBICÓW, ŻE PIŁKARZE NIE ZAWSZE MUSZĄ SIĘ KOCHAĆ - WYWIAD Z JAROSŁAWEM CHOMCZYKIEM, REDAKTOREM SERWISU REALMADRID.PL

Sezon 2011/2012 w hiszpańskiej Primera Division bezapelacyjnie należało do piłkarzy Realu Madryt. W pięknym stylu sięgnęli oni po mistrzostwo kraju, a Jose Mourinho był w stolicy Hiszpanii noszony na rękach. Do czasu. Po Euro 2012 przyszły nowe rozgrywki ligowe, a wraz z nimi zaskakująca obniżka formy graczy Realu. Efekt? Dziś ekipa z Estadio Santiago Bernabeu traci aż 16 punktów do Barcelony, wyprzedza ją nawet lokalne Atletico.

Jesienią w Lidze Mistrzów drużyna Mourinho również grała w kratkę i dała się wyprzedzić Borussii Dortmund w grupie D. Kara za to jest dość surowa i konkretna - dwumecz z Manchesterem United w 1/8 "Champions League". M.in. o przyczynach kryzysu drużyny z Madrytu, o Złotej Piłce i o ewentualnym odejściu z klubu Jose Mourinho rozmawialiśmy z Jarosławem Chomczykiem, redaktorem serwisu RealMadrid.pl.

Podbramkowo: Niedawno wywiadu udzielił nam Wojtek Kania z serwisu Chelsealive.pl. Pozwól, że go zacytujemy: "Jestem niemal pewien, że Mourinho wróci w czerwcu na Stamford Bridge". Jakbyś się odniósł do tych słów? Myślisz, że to ostatni sezon Portugalczyka w Realu?

Jarosław Chomczyk: Odpowiem na dwa sposoby. Z jednej strony, jako gorący "Mourinhista", w jakimś stopniu chciałbym i zrozumiałbym odejście Mourinho, bo jest najzwyczajniej w świecie w Hiszpanii prześladowany. Jeśli ktoś śledzi jego samochód, a potem robi sensację z tego, że oglądał po 19 trening swojego syna, to już jest wejście w życie osobiste człowieka. Ostatnio też zrobiono artykuł o jego matce. Ona powiedziała dziennikarzom, że nie chce z nimi rozmawiać, a powstał z tego artykuł na kilka stron. I moim zdaniem media w Hiszpanii tłamszą go w ten sposób. Na pewno po 2,5 roku takiej presji nie tylko ze strony klubu, ale i mediów, wielu by nie wytrzymało. Może nawet nikt by nie wytrzymał. Jeśli odejdzie, z trofeami w tym sezonie czy bez nich, ja w pełni to zrozumiem. 

A jako kibic Realu byś nie protestował?

Jako Madridista, absolutnie sobie jego odejścia nie wyobrażam. Zbudował drużynę, zaczął wygrywać, ma w Madrycie wszystko, może oprócz spokoju, do pracy. A czy Chelsea? Benitez ma faktycznie kontrakt do czerwca, ale trudno powiedzieć do kogo odszedłby Mourinho. On powtarza, że po odejściu szukałby od razu pracy i mówi się o PSG, City, United czy Chelsea. Wiadomo, że marzeniem Mou jest United, ale nawet ja w Polsce widzę, że Fergusona ta praca jeszcze zwyczajnie kręci i wyciągnie z niej może nawet jeszcze kilka lat. Nie wiem jak zapatruje się na pozostałe kluby, ale uważam, że jeśli chodzi o czyste warunki pracy, drużynę, klub, jakość obiektów, piłkarzy czy finansów, to Real jest dla niego najlepszy. A czy na pewno ostatni rok? Myślę, że on sam tego do końca nie wie, bo do końca sezonu zostało dużo czasu. Jeśli miałbym obstawić, to myślę, że zostanie, może nawet po wygraniu Ligi Mistrzów.

Do wygrania Ligi Mistrzów jeszcze daleka droga, aczkolwiek kto jak nie on - mógłby poprowadzić Real do takiego triumfu. A jak Twoim zdaniem obecnie wygląda sytuacja w Realu? Zwycięstwo z Celtą w Pucharze Króla ugasiło chwilowo kłębiące się wokół drużyny emocje? Co rusz słychać plotki o różnych podziałach w szatni.

Jedno jest pewne - sytuacja w lidze jest już dramatyczna, praktycznie przegrana. Wpłynęło na to wiele czynników - od sędziów przez rywali po postawę samej drużyny. Piłkarze złapali na pewno oddech po przejściu Celty i z wypowiedzi wynika, że są nastawieni bojowo, przynajmniej na razie. Jeśli chodzi o podziały w szatni, to niewątpliwie większość dodają od siebie media. Hiszpanie przez pierwsze 1,5 roku pracy Mourinho uczyli się, że nie każdy musi się kochać, że nie każdy w tak ogromnej grupie ludzi musi wychodzić ze sobą codziennie do restauracji czy na piwo. Media i ludzie w Hiszpanii, nie wiem, nie wiedzieli o tym albo nie rozumieli - ale długo przetwarzali, że taki Cristiano nie trzyma się 100% czasu z Casillasem nie dlatego, że go nienawidzi. Zwyczajnie dlatego, że są kolegami, grają razem, walczą za Real, ale się nie kochają.

Kibice w końcu chyba to zrozumieli. Co następuje teraz?

Drugi etap. Media i ludzie w tym kraju muszą zaakceptować kto rządzi w zespole, kto ustala skład. Iker w tym sezonie, przed meczem z Celtą, wpuścił 25 bramek na 76 celnych strzałów, co jest wynikiem katastrofalnym. Jednak decyzja o chwilowym posadzeniu go na ławce wywołała oburzenie, bo z jednej strony Casillas jest dla Hiszpanów nietykalny nawet bez formy, a z drugiej Adan nie daje żadnych gwarancji. Z tym się zgadzam, ale Ikera trzeba obudzić na mecz z United. I z tego powstał kolejny rozłam. Czy to wszystko zmotywuje zespół? Real zawsze w trudnych chwilach i pod wielką krytyką się jednoczy i raczej nie zawodzi pod względem motywacji czy gry w wielkim meczu. Jeśli chodzi o Hiszpanów, to na pewno Ramos czy Casillas mieli swoje starcia z trenerem, bo oni uczyli go klubu, a on uczył ich swojego podejścia do piłki. Ramos też nie był zadowolony ze swojej ławki, a potem zaczął grać na dużo lepszym poziomie. Każdy może ma jakiś swój interes, ale widzę, że na końcu szatnia zawsze wychodzi razem na mecz i walczy. A to najważniejsze.

A myślisz, że w głowach piłkarzy liga jest już przegrana? I swoje myśli koncentrują głównie wokół Ligi Mistrzów oraz Pucharu Króla?

Dobre pytanie o głowy. Nie rozmawiam z nimi prywatnie, nie znam ich, ale kapitanowie czy Mourinho przyznają, że liga jest  "praktycznie przegrana". I oni wiedzą, że odrobienie 16 punktów w jednej rundzie, gdzie można zdobyć ich 57, jest ekstremalnie trudne.  Ale zawodnicy czy trener wyszli ostatnio z nowym pomysłem, w który ja wierzę -  jeśli chcesz wygrać Ligę Mistrzów i być gotowy na wtorek czy środę, to nie możesz sobie odpuścić meczów w niedzielę w Primera Division. Formę buduje się jakimiś etapami i trzeba grać dobrze w co tydzień. Tylko tak można być gotowym na to by w środku tygodnia w Europie czy w Pucharze Króla zaprezentować się z lepszej strony. Ogólnie zawodnicy będą walczyć na maksa na wszystkich frontach, przynajmniej w najbliższych miesiącach, dopóki będą matematyczne szanse na mistrzostwo i dopóty będą w grze o inne trofea. Poza tym trzeba wyprzedzić Atletico, ten cel jest jak najbardziej realny i to jest jakiś przymus od kibiców.

W ostatnim Superpucharze Hiszpanii Real był lepszy od Barcelony

A odnośnie krajowego pucharu, w rewanżu z Celtą popisowo zagrał Ronaldo. Ale jednocześnie znów nie w jego ręce trafiła Złota Piłka. Zgarnął ją po raz czwarty z rzędu Leo Messi. Myślisz, że Portugalczyk już się trochę "przyzwyczaił", że nie jest tak doceniany, jakby ma to zasługiwał? 

Po pierwsze, jeśli Ronaldo był smutny, to nie teraz, bo zwycięzców poznaje się dużo wcześniej, przynajmniej w ich gronie. Jeśli się to na nim odbiło, to my raczej tego nie widzieliśmy. Zapewne dla tak ambitnego gościa czwarta porażka z rzędu jest jest czymś wielkim, ale z drugiej strony on wie, że w 2012 roku zrobił swoje, że nie musi mieć do siebie pretensji. Wgrał Ligę i Superpuchar, błyszczał w ważnych meczach, co wcześniej mu wytykano. A co do doceniania, to na pewno jest ciężej być Cristiano niż Messim. Oczywiście Argentyńczyk ma swoje zasługi i nie jestem tak zszokowany jak w 2010 roku na przykład, ale Cristiano też mógł uczciwie wygrać tę nagrodę, bo cały rok harował i cały rok wypełniał te oczekiwania stawiane najczęściej w Katalonii. Że zobaczymy co pokaże w lidze na Camp Nou, na EURO,  w Superpucharze, w Gran Derbi, w wielkich meczach... Ronaldo zawsze stawał na wysokości zadania i jako kibic Realu jestem z niego dumny. Nie wygrał Złotej Piłki, może być trochę smutny, ale musi wiedzieć i pewnie wie, że w 2012 roku - poza tym nieszczęsnym karnym z Bayernem - zrobił wszystko na świetnym poziomie.

Tuż po przyznaniu "Złotej Piłki" napisaliśmy pewien tekst, w którym ostro skrytykowaliśmy formułę tego konkursu. Co o nim sądzisz? Nie dość bowiem, że każdy tam głosuje na "swojego", to jeszcze Ronaldo z łatką "złego chłopca" nie ma po prostu szans zdobyć więcej głosów niż "grzeczny" Messi.

Trudno ocenić to obiektywnie, bo z jednej strony sprawa jest jasna - kapitan, selekcjoner i dziennikarz z kraju głosują. Różne spojrzenia, różna wiedza, różne czynniki - to powinno być sprawiedliwe. Z drugiej strony, ludzie w Europie inaczej postrzegają futbol niż ci z Fidżi czy Myanmaru. Nie chcę mówić, że tam nie oglądają meczów, bo jeśli ktoś jest selekcjonerem, to futbol jest jego życiem.  Ale my na co dzień na pewno mamy inny dostęp do drużyn czy informacji niż w innych zakątkach świata czy nawet już na innych kontynentach. Jest też tak jak mówicie, głosuje się na swojego, głosuje się na "najmilszego" - jeden z selekcjonerów powiedział, że Messi i Cristiano są świetni, ale Messi jest milszy i do niego idzie jego głos. Głosuje się na tego, który błysnął w jakimś ważnym meczu transmitowanym przez 200 stacji. Nie ma wątpliwości, że takie konkursy na najlepszego to w bardzo dużej części, jeśli nie w większości, konkursy wizerunkowe.

A bierzesz pod uwagę..

Mogę jeszcze coś dodać apropo Złotej Piłki?

Śmiało.

Doskonale widać to też w Złotej Piłce, gdzie w trójce jest Iniesta. Nie jest ważne czy gościa lubię czy nie lubię, ale według mnie nie grał takiego "kosmosu", jaki codziennie wciska mi się w hiszpańskich mediach. Moim zdaniem Iniesta dostał się do trójki przez hiszpańskie lobby, które jest naprawdę ogromne, trzeba to zobaczyć czy usłyszeć. W prasie, radiu i telewizji codziennie można zobaczyć czy usłyszeć pochwałę jego gry. I on gra dosyć fajnie, ale za jedno - dosyć słabe u Hiszpanów - EURO nie zasłużył na trójkę. Powiem szczerze, nie lubię Juventusu, nie lubię włoskiej piłki, ale na pewno Pirlo zasłużył kilka razy bardziej na wyróżnienie.

Co do Iniesty - pełna zgoda. A bierzesz pod uwagę taki oto wariant: atmosfera w klubie znów się zaostrzy, ktoś nie wytrzyma i ostatecznie wywalą Mourinho? Nawet przed meczami z Manchesterem. A może jednak Real jest "skazany" na niego i Mou nie odejdzie tak szybko?

Nie wyrzucą Mourinho. Nie było takich szans, przynajmniej według mnie, nawet w przypadku porażki z Celtą. Mourinho musiałby odejść chyba sam. Czy ktoś mógłby przyjść za niego? Oczywiście, trzeba byłoby wypełnić puste stanowisko. Ale na poważnie Real Madryt, przy tej klasie piłkarzy, przy tej wielkości klubu, przy tych mediach i presji, może prowadzić tak naprawdę kilku ludzi na świecie. Moim zdaniem Karanka może i na początku fajnie zmotywowałby zespół i ustawiłby sobie stosunki z prasą, ale to nie ten rozmiar kapelusza. Tak naprawdę na dzisiaj w tym piekiełku i przy drużynie z tak dobrymi zawodnikami z takimi ego widzę na tym stanowisku Mourinho. Jestem wręcz pewny, że nikt inny nie posadziłby Iker w takiej dyspozycji, żeby odzyskać go na mecz z United, co pokazuje siłę jaką ma Mou do pracy. A jeśli odpadnie z United? Będzie gorąco, prasa to rozgotuje, ale myślę, że Florentino i Mourinho mają takie stosunki, że przeanalizują to na spokojnie i wybiorą najlepsza rozwiązanie. Ja stąd, z Polski, obstawiałbym, że Portgulaczyk nie odejdzie nawet przy odpadnięciu z Manchesterem.

Aktualnie mamy otwarte okienko transferowe. Real rzeczywiście nikogo nie potrzebuje nowego? 

Real ma bardzo szeroką kadrę z pozycjami nieraz obstawionymi po kilka razy. Przy powrotach Higuaina i Marcelo nie widzę pozycji do obstawienia i na dzisiaj absolutnie nie ma potrzeby żadnych transferów. Może i w marcu czy kwietniu tego pożałujemy przez jakieś kontuzje, ale dzisiaj przy powrotach tej dwójki i powrocie Pepe na mecz z United, dla mnie kadra jest bardzo dobra.

A Kaka? On powinien odejść wreszcie z Madrytu?

Cóż, muszę przyznać, że kiedy błyszczał w Milanie, to po prostu gościa kochałem. Niby nie jest atletą, nie jest jakoś potężnie zbudowany, ale jak przyspieszył, z tą gracją, elegancją... To jeden z przykładów czystego talentu. Jednak po dwóch poważnych kontuzjach gdzieś to zatracił. Nie tylko tę jakąś siłę fizyczną czy powiedzmy biegową, ale też pewność siebie. Gdy zaczyna być źle, jesteś w złym czasie, w złej dynamice, to wszystko zaczynasz robić źle, tracisz pewność siebie. I on ją stracił, w tym też jakąś część umiejętności. Może ma gdzieś ten zapas czy margines, żeby wrócić, ale to Real Madryt i to transfer za 65 milionów - Mourinho nie ma czasu, żeby dawać mu przez miesiąc 90 minut, żeby może go przywrócić. Ja, jako kibic, nie jestem na niego zły - daje, co teraz może i tyle. Wiadomo, 65 milionów to klapa i gdzieś tam boli działaczy, ale tak już jest, nie udało się. Pozostaje tylko jeden żal - że nie kupiliśmy go za młodu. Ogólnie jednak wiele osób, w naszym środowisku, polskim madridismo, straciło do niego szacunek i teraz go obrażają. Ja na pewno się z tym nie zgadzam i będę zawsze go szanować, nawet jeśli Milan "lekko" nas oszukał.

TVP nie pokaże meczu Realu z "Czerwonymi Diabłami" w LM. Zaskoczony czy jednak przewidywałeś taki obrót sprawy?

Jak zwykle u mnie, dwa aspekty. Pierwszy - akceptuję, że wybrali Polaków, niech tak będzie, mają do tego prawo. Drugi aspekt dzielę na trzy części. Pierwsza to pytanie - dlaczego nie było tym razem głosowania? I sam sobie odpowiadam - bo kibice Realu i Manchesteru bez problemu by je wygrali. Nawet gdyby ankieta była w trakcie jakiegoś meczu czy przez jeden dzień - jest nas razem za dużo, żeby kibice BVB mogli coś zrobić.  Na 8 meczów w TVP - grupowe i teraz 1/8 - aż 7 to mecze Barcelony i Dortmundu. Jednak dotychczas decydowały głosowania. A teraz? 

Druga cześć - dlaczego akceptuję, a mówię o głosowaniu? Bo wiem, że wielu kibiców kocha Real czy United, ale nie mają C+ Sport i eNki i mecze oglądają w Internecie. I padały zdania - "to niech sobie tam obejrzą 1/8". Jednak to taki mecz, że jeśli była możliwość obejrzenia chociaż jednego starcia w TVP na telewizorze w domu, to dla nich było to bardzo ważne. 

Trzecia część dotyczy właśnie wojenki na słowa - nie wiem czy panowie z TVP to przeczytają, czy nie, ale powiem wprost: wybraliście ten mecz i tyle, zamknijcie sprawę. Może i potrzebna była odpowiedź na zarzuty fanów, ale ten, który ją pisał, sięgnął dna i sprowadził tam za sobą całą stację. Jeśli TVP chce walczyć na argument o hat-tricku Lewandowskiego, to mogę zapewnić, że w internetowej "napince" z kibicami Realu i Manchesteru nie wygra.

Na koniec zapytać chciałem, jak to się wszystko zaczęło w Twoim przypadku? Skąd miłość do Realu i od jak dawna ona trwa?

Zawsze powtarzam, że od bramki Raula w finale Ligi Mistrzów w 2000 roku. Pamiętam ten bieg przez całą połowę, ten strzał, tamten dramat obrońcy, który wbiegł za wcześnie do bramki.  Wtedy zacząłem się interesować mocniej Realem, Raul został pierwszym idolem i to rozwijało się tak aż do dzisiaj, kiedy mogę powiedzieć, że kocham ten klub i wszystkich ludzi, którzy pracują czy pracowali - może z małymi wyjątkami, ale w każdej rodzinie ktoś kogoś nie kocha - na jego chwałę. 

W finale Ligi Mistrzów 1999/2000 Real ograł Valencię 3:0

Najpiękniejsze wspomnienie?

Jako kibic, na pewno każde trofeum było piękne, nawet Puchar Króla za Mourinho. Ale muszę wybrać wspomnienie w roli redaktora, a zatem - kiedy udało się załatwić akredytację na mecz z Barceloną na Bernabeu. Nie było łatwo, ale jakoś udało się przez ludzi Mourinho i tamten czas, swoje pierwsze Gran Derbi w grudniu 2010 roku, będę zawsze świetnie wspominał, bo dostałem także dostęp na konferencję i trening w Valdebebas. Byłem w sercu Realu i tym meczowym na takim spotkaniu, i treningowym, co wywołało u mnie po prostu wielką radość.

A najgorsze? Było Ci kiedykolwiek wstyd z powodu gry, wyników zespołu?

Powiem szczerze, że mam taki charakter, że lubię rywalizować. Nawet jak jadę na rowerze dla zwykłego treningu, to muszę wyprzedzić wszystkich przede mną. Może nie jest to nad wyraz rozważne i bezpieczne, ale na razie żyję. Uwielbiam wygrywać i dlatego każdą porażkę w Gran Derbi czy w tych nieszczęsnych 1/8 przeżywałem dosyć mocno. Może nie płakałem przez tydzień w poduszkę, ale zawsze byłem po meczu przybity. Na pewno po takich meczach, jak z Lyonem w 2010 roku, człowiek ma dość pewnych zawodników czy nawet całej drużyny. 

Wstyd? Wielu mówi, że wstydzi się 5:0 z Barceloną, ale wtedy mieliśmy za słaby zespół, nawet mentalnie, żeby z nimi poważnie rywalizować. Porażka bolała, tak jak głupia bramka w końcówce, która dała im historyczną manitę, ale wstydu nie czułem. Wstyd było mi bardziej za palec w oku, wtedy były momenty wątpienia w Mourinho, ale to przeszło, przeprosił kibiców i jakoś się to rozeszło. Chociaż dobrze podsumował to Vilanova, że na pewno pozostał wstyd na ujęciach, które zostaną na zawsze - Mourinho wkładającego mu od tyłu palec w oko i jego uderzającego od tyłu Mourinho w twarz. To były smutne obrazki, ale na końcu są one jednak chyba najsmutniejsze dla nich samych.

Na koniec chciałem zapytać o przyszłość samej La Liga. Czy jesteśmy skazani na to, że przez następne lata praktycznie tylko dwa kluby będą się biły o mistrzostwo kraju? Czy może coś zmieni się w tym zakresie?

Oczywiście trudno spekulować, bo mamy kryzys, bo futbol to różne etapy, ale będzie ciężko o zmianę, gdyż Real i Barcelona mają najwięcej kibiców, generują najwięcej wiadomości i ściągają najwięcej pieniędzy. Jeśli na przykład w jakiś dzień w Realu czy Barcelonie był tylko jeden trening, żadnych konferencji, spotkań, imprez, meczu, zwykły trening, a następnego dnia Marca czy Sport znowu poświęcają obu klubom po 15 stron, to pokazuje jaki rozgłos i wymiar mają ci giganci. Zobaczymy do jakiej granicy Florentino czy Rosell będą mogli wyśrubować przychody, ale na pewno Rayo nie jest w stanie co roku zwiększać swoich o taki procent, jaki na swoim poziomie kilkuset milionów euro robi Real. Myślę, że na razie nie widać nawet u Sevilli, Valencii czy nawet Atletico szans na pobicie Realu czy Barcelony, bo obaj giganci są na dzisiaj za solidni i za dobrze zbudowani. Do tego modelowo spłacają długi - chociaż poszukiwacze spisków mówią inaczej - i na razie nie widać zagrożeń, które mogą zburzyć ten swoisty duopol w lidze hiszpańskiej.

Posted in: